جوانان مسلمان شهر نیویورک در مورد چگونگی تاثیر اسلام هراسی بر زندگی روزمره خود سخن گفتند
در طول تابستان، سلیمان به همراه همکارانش، عهده دار مساله ی اسلام هراسی در نیویورک شدند و راه های مبارزه با احساسات اسلام هراسی را فرا آموختند.
نامیه سلیمان، دختر نوجوان مسلمان، همچون روز های عادی دیگر به سوی متروی شهر در حال حرکت بود. اواسط ماه آوریل2013 درست پس از واقعه ی بمب گذاری ماراتن بوستون بود و قصد داشت سوار مترو شود. اما به جای یک مسافرت راحت با مترو، پلیس نیویورک او را متوقف کرد و خواست تا کیف او را بازرسی کند.
خانم سلیمان گفت الآن فکر می کنم دلیل این امر باید مسلمان بودن من باشد. در حالی که او بالاخره سوار مترو شد، روز بعد دوباره توسط پلیس بازرسی شد، با این که ماموران به او گفته بودند آن ها کیف های بزرگ و مشکوک را بازرسی می کنند. سلیمان کوله پشتی بنفش رنگ با طرح گلدار با خود حمل می کرد. این مساله مرا عصبانی کرد، چرا که من در کشوری که خود را جزئی از آن می دانم مورد پذیرش واقع نمیشوم. امروز من در این جاهستم تا مردم را آگاه کنم که اسلام هراسی واقعیت دارد، و این معضل باید قبل از این که ما را به عنوان یک جامعه از بین ببرد متوقف شود.
سلیمان دیروز داستانش را در یک کنفرانس مطبوعاتی در مقابل سالن اجتماعات شهر نیویورک بیان کرد. در همین جا دیگر جوانان مسلمان نیز علیه احساسات ضد اسلامی سخن گفتند. چندین نفر از دختران مسلمان در حالی که پرچم امریکا را تکان می دادند و پلاکارد هایی با مضمون “جوانان علیه اسلام هراسی” به دست داشتند، در کنار سلیمان قرار گرفتند. کنفرانس مطبوعاتی، مراسم پایانی برنامه ی تابستانه ی رهبری جوانان مسلمان نیویورک بود که توسط یک گروه حمایت محلی به نام شبکه ی مشورتی مسلمانان (MCN) طرح ریزی شده است. این شبکه فعالیت خود را بر تقویت جامعه ی مسلمانان – که بیش از 800,000 نفر در شهر نیویورک را در بر می گیرد – متمرکز کرده است. این فعالیت ها شامل برنامه های متنوعی می شود که گفتمان، همبستگی بین مذاهب، و عمل گرایی را ترویج می کند.
در طول تابستان، سلیمان به همراه همکارانش، عهده دار مساله ی اسلام هراسی در نیویورک شدند و راه های مبارزه با احساسات اسلام هراسی را فرا آموختند. احلام المفلحی، نوجوان 15 ساله ی اهل بروکلین، در مصاحبه ای که قبل از برگزاری کنفرانس انجام شد، گفت این کنفرانس مطبوعاتی بدین منظور برگزار شده تا “صدای ما شنیده شود”. او ادامه داد “مردم اساسا به من متفاوت نگاه می کنند، چرا که من روسری بر سر دارم… این اصلا منصفانه نیست، این که تمامی اعضای یک گروه مورد هدف واقع شوند درست نیست… اما این مساله به گونه ای مرا قدرتمندتر کرده، چرا که می دانم باید در مورد این موضوع به طور علنی صحبت کنم.”
دیگر جوانان مسلمان داستان های مشابهی را در مورد تبعیض واقع شدن در نیویورک تعریف کردند. خانم صالحه حسین، که در آستانه ی ورود به سال سوم دبیرستان در بروکلین است، در مورد برنامه های تجسس اداره ی پلیس نیویورک که مسلمانان را هدف گرفته است گفتگو کرد. در سال 2011، خبرگزاری آسوشیتدپرس برنامه ی تعقیب نامحسوس مسلمانان شمال شرقی را افشا کرد. این خبرگزاری، پس از طرح ریزی و اجرای برنامه، از چگونگی اجرای آن پرده برداشت. پلیس نیویورک بین گروه های دانش آموزی نفوذ کرده، فهرستی از گروه های تجاری مسلمانان را در سرتاسر نیویورک، نیوجرسی و کنتیکت تهیه کرده بودند. علیرغم تنفر شدیدی که در جامعه ی مسلمانان نسبت به این برنامه ایجاد شد، این جاسوسی هنوز ادامه دارد.
خانم حسین اظهار داشت “پلیس نیویورک، علیرغم غیر قانونی بودن این مساله، هنوز از طریق خبرچین های خود در مورد ما اطلاعات جمع آوری می کند”. او به برنامه ی جاسوسی پلیس نیویورک اشاره داشت که تعداد نامعلومی از خبرچین ها را استخدام کرده است تا در گروه های اسلامی و مسجدها نفوذ کنند. یکی از این خبرچین ها شمیور رحمان بود. او با غیر قانونی خواندن کار سابق خود در سال 2012 ، اذعان داشت که مشغول انجام ماموریتی بود که پلیس آن را “ایجاد و جمع آوری” می نامید. این عبارت، بر اساس شهادت رحمان در دادگاه به این معنی بود که او باید “تظاهر می کرد که یک مسلمان مومن است و گفتگویی تهییج کننده در مورد جهاد یا تروریسم را شروع می کرد و سپس عکس العمل ها را برای ارسال به پلیس نیویورک جمع آوری می کرد”. قبل از دست کشیدن از این کار، رحمان 1000 دلار در ماه دریافت می کرد.
اداره ی پلیس در اوایل سال 2012 نیز به خاطر آموزش افسران خود با استفاده از فیلم اسلام هراسی به نام جهاد سوم مورد انتقاد قرار گرفت. بر اساس نقد تام رابین در روزنامه ی “صدای روستا” که در سال 2011 نوشته شد، فیلم جهاد سوم، که توسط گروه پر نفوذ و دست راستیِ طرفدار اسرائیل به نام صندوق کلاریون تولید شد، “فیلمی 72 دقیقه ای است که صحنه های هولناکی از اجساد مربوط به بمب گذاری ها، جمعیت های وحشت زده، آتش زدن پرچم امریکا، به آتش کشیدن کلیساها، و شیوخ عصبانی را به تصویر می کشد”. هدف این فیلم القاء این مساله به مردم آمریکا است که سازمان های اسلامی در امریکا در حال جهادی فرهنگی هستند تا برنامه های خود را به ایالات متحده تحمیل کنند.
مسلمانان جوانی که در کنفرانس مطبوعاتی شرکت داشتند اظهار داشتند که طرح اسلام هراسی پلیس نیویورک و رسانه ها به فضایی منجر شده است که در آن مسلمان بودن به دیده ی مظنون دیده می شود.
اشلی زیمرمن، مدیر اجرایی شبکه ی مشورتی اسلامی گفت “آنچه که آن ها نیاز دارند بی طرفی، فرصت، عدالت و برابری است. ما به این نیاز داریم که شما امروز دست به کار شوید” تا به برنامه ی جاسوسی پلیس نیویورک خاتمه دهیم.
در طول تابستان، سلیمان به همراه همکارانش، عهده دار مساله ی اسلام هراسی در نیویورک شدند و راه های مبارزه با احساسات اسلام هراسی را فرا آموختند.