نخستین مرکز کمک به زنان «ختنه شده»

سنایت دمیس زن جوانی اهل اتیوپی است. او را هنگامی که ۷ یا ۸ ساله بود ختنه کردند. همه اهالی روستایی که او در آن زندگی می‌کرد، جمع شده بودند تا بدین خاطر جشن بگیرند. 

سنایت دمیس در اتاق کلینیک «والدفریده» در برلین اقامت دارد و خاطراتش را شرح می‌دهد. او به یاد ندارد که در اتاقی که او را ختنه کردند چه اتفاقی افتاده است. نه درد خود را به خاطر می‌آورد و نه خون زیادی را که احتمالاً از او جاری شده است. 

به گزارش دویچه‌وله فارسی، ختنه در بسیاری از کشورهای آفریقایی و در برخی از کشورهای آسیایی و خاورمیانه انجام می‌گیرد. در ایران نیز این پدیده در مناطق خوزستان، لرستان، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی وجود دارد.

دلایلی که انجام‌دهندگان این عمل می‌آورند گوناگون است. برای مثال می‌گویند زنی که ختنه نشده ناپاک است. ایولین برندا، فعال حقوق مدنی در کنیا که علیه ختنه زنان مبارزه می‌کند، در این مورد می‌گوید: در چشم زنان دیگر، زن ۴۵ ساله‌ای که ختنه نشده جوان‌تر از دختر ۱۵ ساله ‌ختنه شده است. خود خانم برندا ختنه نشده است و برای همین اجازه ندارد در کنیا بر سر میز بزرگسالان بنشیند و باید با کودکان غذا بخورد.

ایولین برندا می‌گوید: با مادرانی سر و کار دارم که دختر خود را در حالی که جیغ می‌کشد در بغل گرفته‌اند و می‌گویند، خانم برندا، من هم دخترم را مثل بقیه دوست دارم اما بسیاری از مادران می‌ترسند که اگر دخترشان ختنه نشود به حاشیه جامعه رانده شود و مردی پیدا نشود که بخواهد با او ازدواج کند. به نظر این فعال اجتماعی کنیایی، باید برای این مادران توضیح داد که موضوع بر سر سلامتی فرزندان‌شان است.

 
سالانه میلیون‌ها دختر با ختنه به لحاظ جنسی ناقص می‌شوند. درد و عفونت دائم از پیامدهای این عمل است. یک مرکز پزشکی در برلین با حمایت واریس دیری، مانکن سابق، برای کمک به قربانیان ختنه زنان تأسیس شده است.