بازماندگان شمر در اندلس

نام او صمیل بن حاتم بن عمر بن جذع بن شمر بن ذی الجوشن ضبابی کلبی است. این شخص متوفای ۱۴۲ هجری است و شرح حالش در الحله السیراء (۱/۶۷) و «تاریخ افتتاح الاندلس» (ص ۴۴ ـ ۴۶، ۵۱، ۵۹ ـ ۶۱) و منابع دیگر آمده است.

ابن الخطیب از کتاب «الخزائنی» در باره وی می‌گوید: جد او یکی از کشندگان حسین بن علی است، کسی که سر حسین علی را برای یزید بن معاویه آورد.

وقتی مختار به خوانخواهی حسین برخاست، شمر گریخت، به شام آمد و در آنجا در جاه و جلال زیست!! این صمیل همراه کلثوم بن عیاض برای نبرد به مغرب رفت، وارد اندلس شد و در سپاه مقدمه همراه بلج بن بشر قشیری بود.

ابن الخطیب می‌افزاید: ابن حیان، مطالب کتاب «الخزائنی» را (در باره سرنوشت شمر) قبول ندارد، و در کتاب «بهجه الانفس و روضه الانس» نوشته است: صمیل بن حاتم، کسی است که جدش شمر از اهالی کوفه و قاتل حسین بود. مختار او را گرفت و کشت، خانه‌اش را منهدم کرد، و فرزندانش از کوفه رفتند.

این صمیل در اندلس، شأنی داشت و در سخا و بزرگی بر همراهانش برتری یافت. آنگاه اخباری از وی نقل می‌کند، و این که پیش از روی کار آمدن عبدالرحمن بن معاویه اموی او وزارت یوسف بن عبدالرحمن فهری داشت.

مدتی هم میان او و عبدالرحمن بن معاویه (بنیانگذار دولت اموی در اندلس)، روابط خوب نبود، تا این که بار دیگر در قرطبه به وی پیوست، و هر جمعه به دیدار امیر اموی می‌شتافت. [عجالتاً این خبری است که از یکی از اعقاب شمر داریم].

منبع: صفحه شخصی رسول جعفریان در تلگرام