تولد دکتر سروش

در کنارش آرش نراقی ایستاده. نراقی از سروش اثر بسیاری پذیرفته است. حتی در نوعِ سخن گفتن هم قرابتی با سروش دارد.

نخستین بار دوستِ صمیمی‌اش ابراهیم سلطانی او را با سروش آشنا کرد. سلطانی مقاله نگاشته سروش در خصوص علی شریعتی را به نراقی داد. او هم خواند و پسندید.

نراقی که تا آن زمان تنها نامی از سروش شنیده بود، با این مقاله، با نگاه و نگارش سروش هم آشنا شد. به مسجد اقدسیه رفت تا پای سخنان سروش بنشیند.

نراقی که تاکنون به تحصیل در رشته داروسازی مشغول بود و از دور به فلسفه و عرفان می‌نگریست، دلبسته این عرصه شد. متنی در خصوص مرید و مرادی در عرفان نوشت و آنرا به سروش داد. سروش هم مقاله را دید و پسندید و او را مورد تشویق قرار داد.

نراقی قدم به میدانِ اندیشه گذاشت. او امروز یکی از برجسته‌ترین محققان این عرصه لقب گرفته است.

در سوی دیگر، سروش دباغ ایستاده. فرزند عبدالکریم سروش.

محمدرضا شجریان نخستین بار که فرزند را دید و دانست که نامش سروش است، به مزاح گفت که «پس سروشِ واقعی تو هستی».

فرزندِ عبداکریم سروش نمی‌توانست که از پدر اثری نپذیرد. او در هنگامه خردسالی هم به همراه پدر در محافلی حاضر می‌شد که شعر و علم و ادب، رزق وافرِ آن بود. دو بار به همراه پدر به دیدار امام خمینی در جماران رفت. به دیدار آیت الله منتظری در قم می‌رفت.

پدر که دست بر قلم می‌شد و نظریات خود را عرضه می‌کرد، مخالفت‌ها هم سر بر می‌آورد. فرزند او شاهد مجادلات و منازعاتی بود که بر سر اندیشه‌های پدر در می‌گرفت. گاه برخی اعتراضات، آرامشِ خانواده را بر هم می‌زد. اما همه این مجادلات به نجوای مثنوی‌خوانی‌های پدر رخت بر می‌بست. صبح‌های جمعه که پدر به آواز، اشعار مولوی و سعدی و حافظ را می‌خواند کافی بود تا غم از خانه برود. در مسافرت‌ها، داستان‌های شیرین پدر از متون کهن بود که شوق سفر را دو چندان می‌کرد. سروش دباغ در چنین فضایی پرورش یافت. او هم اگر چه داروسازی خوانده اما نتوانست مقاومت کند و به عرصه اندیشه قدم نگذارد. او امروز ایده‌هایی را طرح کرده و به یکی از اصحاب اندیشه بدل شده است.

این دو درس آموزِ سروش اینک در کنار استاد ایستاده‌اند. قدی افراشته‌تر از او دارند. گویی بر شانه‌های استاد ایستاده‌اند. نیوتن قرن‌ها پیش‌تر این پیش بینی را کرده بود. گفته بود که ما کوتاه قامتانیم که بر شانه‌های غولها ایستاده‌ایم. شاگردان سروش هم اینک بر شانه‌های استاد ایستاده‌اند. از دستاوردهای فکر او مدد بسیاری می‌گیرند. لاجرم قدی افراشته‌تر دارند.

بیست و پنجم آذر ماه سالروز میلاد عبدالکریم سروش است.