‫روان ویلیامز در باب بازنمود زبانی خداوند

معمولا سخنرانی‌های ارائه شده در گیفورد بعداً به صورت کتاب منتشر می‌شوند و برخی از معروف‌ترین کتاب‌هایی که در حوزه‌ی الاهیات و فلسفه‌ی دین داریم، در اصل سخنرانی‌های گیفورد بوده‌اند. تا کنون الاهی‌دانان و فیلسوفانی مانند اتین ژیلسون، کارل بارث، پل تیلیخ، هانا آرنت، ریچارد سویین‌برن، ایان باربور، آلستر مک‌گراث، ویلیام جیمز، هنری برگسون، آلفرد نورث وایتهد، جان دویی (دیویی)، آلبرت شوایتزر، رودولف بولتمان، نینیان اسمارت، سید حسین نصر، آیریس مرداک، پل ریکور، جان هیک، چارلز تیلور، محمد آرکون، تری ایگلتون، دان کیوپیت، سیمون بلک‌برن، جانی واتیمو، آنتونی فلو، آلفرد اِیِر، نیکولاس ولترستورف، مایکل دامت، آلوین پلانتینگا و بسیاری دیگر در گیفورد سخنرانی کرده‌اند و برخی از کتاب‌های مهم خود را در اصل در قالب سخنرانی ابتدا در گیفورد ارائه داده‌اند.

روان ویلیامز متولد ۱۹۵۰ در سوانزی در ولز، واقع در جنوب بریتانیا است. او در دانشگاه کمبریج الاهیات مسیحی خواند و دکترای خود را از دانشگاه آکسفورد در همین رشته دریافت کرد. پس از آن در طول سال‌ها، از یک سو مشغول فعالیت در دانشگاه‌هایی مثل آکسفورد، کمبریج و دانشگاه‌های دیگر بود و از سویی دیگر مشغول فعالیت کشیشی در جامعه‌ی مسیحی انگلیکن (Anglican) بوده است. انگلیکن‌ها شاخه‌ی جداگانه‌ای از مسیحیت اند و در نتیجه کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس شرقی به حساب نمی‌آیند. با این حال انگلیکن‌ها با پروتستان‌های لیبرال در مواردی ترکیب شده‌اند. گرچه از نظر تاریخی و سازمانی از آن‌ها جدا هستند. انگلیکن‌ها بر خلاف شاخه‌های دیگر مسیحیت، در موارد نادری اسقفِ زن هم دارند. جواز اسقف شدن زنان در کلیسای انگلیکنِ ولز، ایرلند شمالی و اسکاتلند به تصویب کلیسا رسیده است.

 ویلیامز پس از حادثه‌ی سونامی در جنوب آسیا به سال ۲۰۰۴ گفت: اگر کسی پس از این حادثه در وجود خدا تردید کند، امری روا است. این سخن او واکنش وسیعی در آن زمان داشت. او هم‌چنین چندین سال قبل در باب شریعت اسلامی در بریتانیا نظری اعلام کرد که جنجالی شد. او گفت بعید نیست بتوان بخشی از شریعت اسلامی را برای مسلمانان بریتانیا در این کشور قانونی کرد. این نظر مخالفت‌هایی در بریتانیا برانگیخت. دو نکته‌ی آخر این‌که او سال گذشته‌ی میلادی مناظره‌ی جالبی با ریچارد دوکینز، استاد زیست‌شناسی دانشگاه آکسفورد و از خداناباوران نوین در دانشگاه آکسفورد انجام داد. لینک مناظره

از میان کتاب‌های متعددی که ویلیامز نوشته، کتاب جالبی هم در باب داستایوفسکی و ایمان دارد. لینک آمازون کتاب

عنوان کلی سلسله گفتارهای گیفورد وی «بازنمودن‌ها: ایمانِ دینی و عادت‌های زبانی» (Making representations: religious faith and the habits of language) است. جلسه‌ی نخست از شش جلسه سخنرانی او، که با عنوان خاص «بازنمودن واقعیت» (representing reality) بود، وی تمایز مهمی نهاد میان بازنمودن (presentation) و توصیف (description). جان کلام او این بود که این‌که چیزهایی هست که به وصف درنمی‌آید (مثل خداوند) اما این به این معنا نیست که نمی‌توان به هیچ عنوان از چنین امر وصف‌ناپذیری سخن گفت. خداوند به وصف در نمی‌آید اما می‌توان آن‌را با زبانی استعاری و شاعرانه «بازنمود» داد. بازنمودن، توصیف نقطه به نقطه و مطابق با واقعِ یک پدیده نیست، رونوشتی از واقعیت نیست. اما در عین حال او موضعی ناواقع‌گرایانه هم نگرفت یعنی مثل دان کیوپیت نگفت «ما هیچ، ما زبان». بلکه تأکید کرد نحوه‌ای سخن گفتن از واقع وجود دارد که به نحوی نقطه به نقطه مطابق با واقع، از واقع سخن نمی‌گوید اما در عین حال به نحوی به آن اشاره می‌کند، یا به تعبیر او آن را «بازنمود» می‌دهد. او با این شیوه، چنان‌چه در بخش پرسش و پاسخ اشاره کرد، می‌خواهد هم از یک سو ناشناختگی خداوند را حفظ کند و هم از سوی دیگر به «دام» ندانم‌انگاری رادیکال نیفتد. او این ایده را در جلسات دیگر بسط خواهد داد.
دوشنبه ۴ نوامبر ۲۰۱۳، مطابق با ۱۳ آبان ۱۳۹۲، نخستین جلسه از سخنرانی‌های گیفوردِ روان ویلیامز (Rowan Williams) شاعر، الاهی‌دان، مترجم و اسقف اعظم سابق کانتربری در سالن اجتماعات دانشکده‌ی الاهیات دانشگاه ادینبرا در اسکاتلند برگزار شد. سخنرانی‌های گیفورد قدمتی بیش از ۱۲۰ سال دارد و از سال ۱۸۸۸ تا به امروز، تقریبا بی‌وقفه برگزار شده است. سخنرانی‌های گیفورد هر ساله در یکی از دانشگاه‌های مهم اسکاتلند (ادینبرا، گلاسکو، سنت اندروز یا ابردین) برگزار می‌شود. هدف از سخنرانی‌های گیفورد، بحث در باب الاهیاتِ طبیعی (natural theology) از سوی متخصان برای عموم علاقه‌مندان است.یاسرمیردامادی