از حق هر ایرانی برای شرکت در انتخابات تا دولتی برای همه

دو روز پیش از انتخابات وقتی رهبر انقلاب در دیدار با مردم، حضور حداکثری در پای صندوق‌های رأی را مهم‌ترین و نخستین توصیه و خواست خود اعلام کردند، منظور خود را از تأکید بر حضور عمومی چنین حاشیه زدند: «حتی کسانی که فقط دلبسته به ایران هستند، باید در انتخابات حضور یابند.» بسیاری از دوستان و مخالفان استراتژیک نظام این جمله ایشان را مهم و بی‌مانند خواندند. حتی برخی تحلیلگران، کاربرد این جمله را در تاریخ 114 ساله گذشته این مُلک بی‌سابقه دانستند.(سعید لیلاز، روزنامه بهار، 26 خرداد)

مردمی هم 24 خرداد متفاوت با سال‌های گذشته به پای صندوق‌های رأی آمده بودند. گویا این پیام رهبری را آنان که باید، شنیده بودند. حال پرسش این است که این پیام ماهیتی استراتژیک و راهبردی داشته تا تنها مردم بیشتری به پای صندوق‌های رأی بیایند یا آنکه نگرش آیت‌الله خامنه‌ای و دیگر بنیان‌گذاران این نظام به حقوق مردم چیزی جز این نبوده است.

نگاهی به قانون اساسی به یاد می‌آورد که نویسندگان قانون اساسی با گنجاندن برخی اصول، ماهیت انقلاب اسلامی را چنین والا تعریف کرده‌اند. از این رو، باید گفت این دست سخنان، خاستگاهی تازگی ندارد و در حقیقت ایشان در پی آن بوده‌اند که تمام مردم ایران را متوجه این حق قانونی خود برای شرکت در انتخابات کنند، همان‌گونه که امام خمینی فرموده بود: «میزان رأی ملت است.»

اهمیت این یادآوری از آن روست که مبادا برخی به دلیل ایدئولوژیک بودن نظام چنین پندارند که حقوق اساسی تنها برای عده‌ای محدود است و دولت را تنها به برآوردن حقوق کسانی موظف بدانند که مسلمان شیعی و معتقد به ولایت فقیه و قانون اساسی و … هستند.

باری، برخی از مردم تنها به دلیل دلبستگی‌شان به خاک ایران در این انتخابات شرکت کرده  بودند. این مردم که ایران را دوست دارند امیدوارند دولتمردان منتخب، آنان را ایرانیانی به شمار آورند که مستند به فصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی، حقوق ایشان برآورده می‌شود:

یکم. حقوق مساوی برای همه ‎‎‎‎‎مردم‏ ایران‏ از هر قوم‏ و قبیله‏؛(اصل نوزدهم)

دوم. در حمایت قانون بودن همه‏ افراد ملت‏ اعم‏ از زن‏ و مرد و برخورداری ایشان از همه‏ حقوق‏ انسانی‏، سیاسی‏، اقتصادی‏، اجتماعی‏ و فرهنگی‏ با رعایت‏ موازین‏ اسلام؛(اصل بیستم)

سوم. در مصون ماندن حیثیت‏، جان‏، مال‏، حقوق‏، مسکن‏ و شغل‏ اشخاص‏ از تعرض؛(اصل بیست و دوم)

چهارم. حق آزادی عقیده و ممنوع بودن تفتیش عقاید و اینکه کسی را به صرف داشتن عقیده‌ای نمی‌توان مؤاخذه کرد؛(اصل بیست و سوم)

پنجم. حق آزادی برای نشریات‏ و مطبوعات‏ در بیان‏ مطالب‏، مگر آنکه‏ مخل‏ به‏ مبانی‏ اسلام‏ یا حقوق‏ عمومی‏ باشد.( اصل‏ بیست و چهارم)

ششم. حق راه‌اندازی احزاب‏ و جمعیت‌ها برای انجمن‏‌های‏ سیاسی‏ و صنفی‏ و انجمن‌های‏ اسلامی‏ یا اقلیت‌های‏ دینی، مشروط به‏ اینکه‏ اصول‏ استقلال‏، آزادی‏، وحدت‏ ملی‏، موازین‏ اسلامی‏ و اساس‏ جمهور اسلامی‏ را نقض نکنند و اینکه هیچ‌کس‏ را نمی‏‌توان‏ از شرکت‏ در آنها منع کرد یا به‏ شرکت‏ در یکی‏ از آنها مجبور کرد.( اصل‏ بیست و ششم)

هفتم. حق راه‌اندازی اجتماعات‏ و راه‌پیمایی‌ها، بدون‏ حمل‏ سلاح‏، به‏ شرط آنکه‏ مخل‏ به‏ مبانی‏ اسلام‏ نباشد.(اصل‏ بیست و هفتم)

هشتم. حق برگزیدن محل اقامت، بدین صورت که هیچ‌کس‏ را نمی‌توان‏ از محل‏ اقامت‏ خود تبعید کرد یا از اقامت در محل‏ مورد علاقه‏‌اش‏ ممنوع‏ یا به‏ اقامت‏ در محلی‏ مجبور ساخت‏، مگر در مواردی‏ که‏ قانون‏ مقرر می‌دارد.(اصل سی و سوم)
دو روز پیش از انتخابات وقتی رهبر انقلاب در دیدار با مردم، حضور حداکثری در پای صندوق‌های رأی را مهم‌ترین و نخستین توصیه و خواست خود اعلام کردند، منظور خود را از تأکید بر حضور عمومی چنین حاشیه زدند: «حتی کسانی که فقط دلبسته به ایران هستند، باید در انتخابات حضور یابند.» بسیاری از دوستان و مخالفان استراتژیک نظام این جمله ایشان را مهم و بی‌مانند خواندند. حتی برخی تحلیلگران، کاربرد این جمله را در تاریخ 114 ساله گذشته این مُلک بی‌سابقه دانستند.(سعید لیلاز، روزنامه بهار، 26 خرداد)

 درباره‌ پیام رهبری