اقامه جماعت مرجعیت

با محاسنی سپید و عمامه‌ای که گویی عظمتِ مرجعیت را نشان می‌دهد. سید پیش از اینکه به قامت مرجعیت در آیَد، چنین سیمایی نداشت. عمامه‌ای کبود بر سر می‌گذاشت. محاسنش را خضاب می‌کرد. اما اطرافیان گفتند که عمامه کبود و محاسن قرمز مناسب و برازنده شما به عنوان یک مرجع نیست. ایشان هم پذیرفت. عمامه‌ای مشکی بر سر گذاشت و محاسنش به سپیدی برگشت. این تغییر از زمانی آغاز شد که اقامه جماعت حرم حضرت معصومه (س) به ایشان پیشنهاد شد. سید صدرالدین صدر به عنوان یکی از مراجع ثلاث قم، آن زمان امامت جماعت حرم را بر عهده داشت. وی پیشنهاد داد تا آیت الله بروجردی به جای ایشان به امامت ایستد. گویی اقامه جماعت می‌توانست عظمتی را برای مرجعیت به همراه آوَرَد.

این امامت جماعت در موارد دیگری نیز گزارش شده است. زمانی که امام خمینی به نجف رفته بود هم آیت الله حکیم به ایشان پیشنهادِ امامت داد. گفت حال که به نجف آمده‌اید آیا جایی هم به امامت می‌ایستید؟ آیت الله خمینی گفته بود: در قم که بودم هم جایی به امامت نمی‌ایستادم.

امام خمینی اما در کربلا پیشنهاد سید محمد شیرازی را برای امامت جماعت حرم امام حسین پذیرفت. آیت الله شیرازی در آن زمان خود به امامت حرم می‌ایستاد. وی با حضور آیت الله خمینی در کربلا، به ایشان پیشنهاد داد. امام هم پذیرفت. گفته می‌شود که پس از این، سید محمد شیرازی و اخوانش پشت سر امام در صف اول می‌ایستادند و به ایشان اقتدا می‌کردند.

در یکی از اقامه جماعتهای مرجع، تعرّضی هم به آیت الله شده است. نقل است که در اقامه جماعتی که سید ابوالحسن اصفهانی داشته، در صفوفِ انتهاییِ نماز، فرزند ایشان را به قتل رساندند. گفته می‌شد که این فرزندِ آیت الله دارای مرتبه علمی مناسبی بوده و می‌توانسته جانشینِ پدر شود. سید ابوالحسن از قصاصِ قاتل گذشته و گفته بود که یکی از فرزندانم، فرزندِ دیگر را به قتل رسانده. فرزندم را قصاص نمی‌کنم. می گویند که خودِ سید، شبانه قاتل را از شهر فراری داده بود.

حالا در این تصویر، یکی از برجسته‌ترین مراجع به امامت ایستاده. تصویری که به نظر ساده می‌آید اما می‌تواند برگ برنده‌ای برای مرجعیت لقب گیرد.