دغدغه های قم: نشر اسلام، بی ضرر ساختن اینترنت و مسیر دولت

کیهان عصبانی است!
روزنامه کیهان نخستین شماره سومین هفته سال همدلی را با گونه ای جدید از همدلی و همزبانی و با معجونی از عصبانیت‌های مختلف منتشر ساخته است.
۱.عصبانیت از آیت الله هاشمی رفسنجانی و آنچه کیهان «مصادره به مطلوب کردن سخنان امام» نامیده، ۲.عصبانیت از دولت و فکت شیتش، ۳.عصبانیت از رئیس جمهوری و مکالمه تلفنی‌اش با اوباما، ۴.عصبانیت از روحانی و سخنانش درباره عدم مسئولیت پلیس در ترویج اسلام، ۵.عصبانیت از روحانی و محافظانش به خاطر آنچه «ضرب و شتم دانشجویان» در سفر رئیس دولت به شیراز نامیده، ۶.عصبانیت از ظریف و پیاده روی‌اش با کری، ۷.عصبانیت از ظریف و تبریکش به وزیر خارجه جدید عربستان، ۸.عصبانیت از دستگاه دیپلماسی کشور و آنچه موضع منفعلانه در خصوص حمله به یمن نامیده، ۹.عصبانیت از وزیر کشور به خاطر دامن زدن به شایعات وجود پول های کثیف، ۱۰.عصبانیت از آنچه روزنامه های مزدور داخلی و خارجی نامیده، ۱۱.عصبانیت از آنچه ذوق زدگی دولتمردان به خاطر تفاهم هسته ای خوانده، ۱۲.عصبانیت از صالحی و سخنانش در خصوص جواز بازدید از برخی مراکز غیرهسته ای، ۱۳.عصبانیت از مدیران دولت های سازندگی و اصلاحات به علت مشکلات امروز کشاورزی در کشور، ۱۴.عصبانیت از سیاست‌های پولی و مالی دولت به خاطر آنچه «ضدیت با تولید» نامیده، ۱۵.عصبانیت از وزیر نیرو بخاطر آنچه تعلل در تکمیل ۱۲ هزار واحد مسکن مهر پرند نامیده، ۱۶.عصبانیت از سایت‌های زرد و پرحاشیه‌ داخلی، ۱۷.عصبانیت از معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری به خاطر تفاهم‌نامه ایران با ترکیه در زمینه امور زنان و خانواده، ۱۸.عصبانیت از مولاوردی معاون رئیس‌جمهور ایران در امور زنان و خانواده به خاطر امضای تفاهم‌نامه مشترک با وزارتخانه‌های امور زنان ۸ کشور در آینده‌ای و حتی عصبانیت از وزیر ورزش و جوانان به خاطر نوع مدیریتش.

رئیس‌جمهور محترم؛ ما ادعای پیروی از محمد رسول‌الله (ص) را داریم، شما چطور؟
کبهان تیتر یک «فکت شیت ایرانی منتشر می‌شود، نمی‌شود، شده است!» را برای آنچه این رسانه «توهین دولت به شعور مردم» خوانده، برگزیده و با چاپ عکسی با عنوان «حضور ۷۰۰ هزار عاشق پاکباخته در خلوت راز با خدای بی‌نیاز» به آغاز موسم اعتکاف رجبیه اشاره کرده است.
کیهان در یکی از اخبار ویژه خود با عنوان «با دوستان اهانت با دشمنان مماشات؟!» نوشته است: «براساس «سیاست‌ خارجی مدارا با دشمنان»، معنای دقیق مدارا با دشمن جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، یعنی رژیم صهیونیستی که در فقه‌شیعه از آن با عنوان «کافر حربی» یاد می‌شود، چگونه معنا پیدا می‌کند و باید با آن چه کرد؟ وبسایت مشرق با اشاره به سخنان رئیس‌جمهور در شیراز مبنی بر اینکه «سعدی و حافظ نه تنها پاسداران زبان پارسی و ادب و فرهنگ بودند، بلکه دین، زندگی و راه سیاست داخلی و خارجی را به ما آموختند و حافظ شیرین سخن که گفت آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است، با دوستان مروت با دشمنان مدارا، خط سیاست داخلی و خارجی ما را ترسیم کرد.» نوشت: بدون تردید شعار با دوستان مروت یکی از بهترین شعارها و سیاست‌هایی است که می‌توان برای سیاست داخلی کشور و در برابر «خودی‌ها» به کار برد؛ خودی‌هایی که معتقد به قانون اساسی کشور و نظام جمهوری اسلامی هستند. اما ای کاش جناب آقای رئیس‌جمهور به صراحت می‌گفتند که منظورشان از «دوستانی» که به آنها مروت داشته‌اند چه کسانی هستند؛ طبیعی است کسانی را که معتقد به سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی این کشور هستند باید در دایره دوستان به حساب آورد، اما آیا رفتار جناب رئیس‌جمهور با منتقدان داخلی خود، به‌سان «مروت» بوده است؛ بگذریم از انواع انگ‌زنی‌ها به جریانی که گاه به خاطر منافع و عزت ملی از رئیس‌جمهور خودشان و یا دولت وی انتقاد کرده‌اند؛ بی‌سواد، بی‌شناسنامه و ….
مشرق می‌افزاید: از جمله مصادیق با «با دشمنان‌ مدارا» در رفتار رئیس‌جمهور کشورمان، مکالمه تلفنی وی با رئیس‌جمهور آمریکا در آغاز دوره ریاست‌جمهوری وی بود؛ فارغ از جنجال و هیاهویی که عده‌ای در داخل برای این امر به راه انداختند و از اینکه مکالمه‌ای صورت گرفته در رسانه‌هایشان «ذوق‌مرگ» شده بودند، از آقای رئیس‌جمهور می‌پرسیم نتیجه این مکالمه چه بود؟ منفعت مدارا با دشمن اصلی کشورمان چه بود؟ آیا امتیازی از اجرای این سیاست خارجی خود به دست آمد؟ بدون تردید شما نیز بر آن نیستید که مدارا بدون حفظ و به دست آوردن منافع ملی، اهمیت بالذات دارد.
یکی دیگر از مصادیق «با دشمنان مدارا» قدم زدن وزیر محترم خارجه کشورمان با وزیر خارجه آمریکا در خیابان‌های فرانسه است؛ کشوری که درست چند روز قبل از آن اهانتی بی‌شرمانه به رسول گرامی اسلام(ص) در آن صورت گرفته بود؛ «با دشمنان مدارا» این سیاست را پیش روی دولت تدبیر و امید گذاشت که با وجود چنین توهین بی‌شرمانه‌ای – که دل هر مسلمانی را عمیقا به درد می‌آورد – وزیر خارجه‌مان به پاریس برود و با وزیر خارجه شیطان بزرگ به قدم زدن بپردازد؛ و حواس‌مان نباشد چند قدم آن‌سوتر، عده‌ای به خاطر اعتراض به همین اهانت بی‌شرمانه به پیامبر بزرگ اسلام، به خاک و خون کشیده شدند. بگذریم از اتخاذ این سیاست؛ اما باز هم سوال اینجاست: نتیجه پیاده‌روی با کری چه بود؟ جز این بود که دشمن شما و ما مدارا سرش نمی‌شود و هر بار سخن از باقی ماندن گزینه نظامی بر روی میز، به زیر میز می‌زند. آیا وزیر خارجه آمریکا، که وزیر خارجه ما با او خنده‌کنان به پیاده‌روی پرداخت، یک‌بار حاضر شد عنوان کند گزینه نظامی روی میز نیست؟
نویسنده خاطر نشان کرد: جناب رئیس‌جمهور خوب است مشخص کنند مرز «با دشمنان مدارا» تا کجاست؟ یادمان نرفته است چند سال قبل یک مسئول دولتی عنوان کرد که ما با ملت اسرائیل دوست هستیم و مشکلی نداریم؛ او هم احتمالا مبنایش همین «با دشمنان مدارا» بوده است؛ این اظهارنظر کاملا غلط با واکنش صریح رهبر انقلاب و عدم دوستی با مردم اسرائیل روبرو شدند؛ حال رئیس‌جمهور محترم باید بگویند دایره «با دشمنان مدارا» تا کجا گسترده است؟ به عبارت دیگر، دکتر روحانی توضیح دهند مدارا با دشمنی به نام رژیم صهیونیستی چگونه معنا پیدا می‌کند و ما باید چه رفتاری مقابل این دشمن داشته باشیم؛ هر چند که تاکنون از سیاست «با دشمنان مدارا» در قبال آمریکا دیگی برای ملت ایران نجوشیده است! رئیس‌جمهور محترم خوب است تطبیق شعار «با دوستان مروت با دشمنان مدارا» را با آیه «محمد رسول الله و الذین معه أشداء علی الکفار رحماءبینهم» مشخص سازند؛ ما که ادعای پیروی از «محمد رسول‌الله»(ص) را داریم…»

کسب اقتدار و مقدمات اقتدار بر مسلمین واجب است
کیهان در صفحه معارف به انتشار اولین بخش از مقاله «مفهوم شناسی اقتدار در اسلام از دیدگاه شهید مطهری» که توسط بنیاد علمی و فرهنگی استاد شهید مرتضی مطهری تهیه شده، پرداخته و در مقدمه آن آورده است: «در آثار استاد مطهری به‌طور مشخص تعریفی درباره قدرت نمی‌توان یافت اما از تفاوتی که میان قدرت و قوت قائلند می‌توان دریافت که قوه یا استعداد، امری است درونی اما قدرت بیشتر مواقع و نه به‌طور کلی بر امر بیرونی نظیر تکنولوژی، سازمان‌های اجتماعی و نظامی و نظم و انتظام قابل تطبیق است. به اعتقاد استاد، اقتدار از اصول ثابت جامعه اسلامی است و جامعه مسلمانان ضعیف را نمی‌توان جامعه ای اسلامی نامید. بر مسلمین واجب است که اقتدار کسب کنند و برای یافتن اقتدار مقدمات اقتدار نیز بر آنان واجب می‌گردد. بر این مبنا در اندیشه مطهری تمام علومی که مورد نیاز جامعه اسلامی است علوم اسلامی خوانده شده است و بر مسلمانان واجب است در علوم متخصص شوند و حال آنکه در میان متفکرین دینی افرادی که شاخص جامعه اسلامی را «اخلاق» و «احکام» می‌دانند، بیشترند. استاد مطهری نه تنها اخلاق را از ارکان جامعه اسلامی می‌دانند، که برای اقتدار نیز به همان اندازه اهمیت قائلند. قدرت در اندیشه مرحوم مطهری محدود به قدرت‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی و به طور کلی مادی نیست. قدرت معنوی در اندیشه ایشان جایگاهی رفیع دارد. به نظر وی قدرت بیرونی بدون اراده و اقتدار درونی ارزش ندارد و قابل دوام نیست. ایشان با عارفان مسلمان هم عقیده اند و سخت به سخن اقبال لاهوری اعتقاد دارند که قبل از به دست آوردن آهن باید شخصیتی محکم مانند آهن داشت و با متصوفه در این رأی مخالفند که فقط باید اکتفا به اقتدار درونی کرد بلکه معتقدند که باید قدرت‌های مادی را کسب کرد. قدرت باطنی و ظاهری لازم ملزوم یکدیگرند. اسلام اجازه نمی‌دهد به بهانه قدرت باطنی، از قدرت ظاهری دست برداریم و یا به قدرت ظاهری اکتفا کنیم. همان طور که نمی‌توان به بهانه جهاد اکبر، جهاد اصغر را ترک گفت. نوشتار حاضر تبیین این مطالب از منظر شهید مطهری می‌باشد.
کیهان در این مقاله شاهد مثال های متعددی را در آثار استاد شهید مطرح می سازد که با این عناوین داخلی تقسیم بندی شده اند:
فصل اول: اسلام و اقتدار
«تفاوت قدرت و قوه»، «اقتدار، اصل ثابت»، «اقتدار ملی»، «اتحاد، قدرت، تشکیلات و نظم»، «منطق اسلام در مسئله قدرت»، «حق، گرفتنی است یا دادنی؟»، «قوت روحی و جسمی پیامبر(ص)»
فصل دوم: مکتب قدرت و ضعف
«مکتب قدرت»، «اقسام قدرت»، «قدرت روحی»
در بخشی از این نوشتار از قول شهید مطهری آمده است: «…. در اسلام تحصیل قدرت واجب است (واعدّوا لهم ما استطعتم من قوه). این قوّه اختصاص به تجهیزات جنگی ندارد، جنگ، مبارزه و تنازع بین حق و باطل همیشه با شکل‌های مختلف هست. از طرفی قدرت بدون اتحاد و اتفاق میسر نیست و اتحاد هم هنگامی به شکل یک قدرت و نیرو در می‌آید که نظمی و تشکیلاتی بوده باشد، مرکزی و فرمانی و اطاعت و اجرایی بوده باشد و مخصوصاً سرعت اجرا بدون نظم و تشکیلات میسر نیست….»

در این شماره روزنامه کیهان همچنین این مطالب منتشر شده است:
یادداشت « اسرار ولادت امام‌علی(ع)»
یادداشت « عربستان درگیر بحران بقا» به قلم سعدالله زارعی
یادداشت «معرفی کتاب «شاهرخ، حرِّ انقلاب اسلامی»/پهلوانان نمی‌میرند…» به قلم محمدصادق علیزاده
یادداشت «یادی از مدافع حرم شهید «امیررضا علیزاده»/آرمان خواهی و غیرت دینی»
یادداشت «به یاد شهیدان راه خدا» به قلم محمد مهدی صحرایی
نوشتار «نقش فوق العاده استغفار» به قلم آیت الله جوادی آملی
مقاله «نگاهی به اشعار علوی معاصر/معنی لفظ انا الحق مرتضی» به قلم علی خوشه چرخ أرانی
مقاله «تاملی اجمالی در زبان، سبک و ساختار شعری علی معلم/شاعری رو به آینده…» به قلم رضا اسماعیلی
آیت‌الله امامی کاشانی در خطبه‌های نماز جمعه: ملت عربستان به حکم قرآن در برابر جنایات آل‌سعود سکوت نکنند
امام‌جمعه قم: آل‌سعود در تجاوز به یمن از نظر اخلاقی و سیاسی رسوا شد
با هدف تحکیم جایگاه فرزند خود؛ شاه عربستان قدرت ولیعهد را محدودتر کرد

روزنامه رسالت/ آیت‌الله یزدی: قوه مجریه باید اسلام را اجرا کند
روزنامه رسالت که عبارت «قوه مجریه باید اسلام را اجرا کند» از قول آیت‌الله یزدی رئیس مجلس خبرگان را برای تیتر یک انتخاب کرده، در سرمقاله امروز به قلم دکتر حامد حاجی‌حیدری با «مفهوم تاریخی مواضع اخیر ریاست محترم جمهور»، به نقد سخنان وی و مشاورش در خصوص پلیس و اجرای احکام اسلامی ادامه داده است. همچنین در این روزنامه، سخن آیت الله سبحانی با عنوان «آسیب‌های اینترنت پرسرعت شناسایی و رفع شود» نیز بازتاب داده شده است. این روزنامه در صفحات مختلف، عناوین انتقادی متعددی در نقد عملکرد دینی منتشر ساخته است.

مطهری تحمل رانده شدن اسلام از حوزه سیاست و اجتماع ‌و غفلت از ابعاد سیاسی و اجتماعی آن را نداشت
روزنامه ایران که در صفحه یک، اولین پس لرزه‌های تغییر در حکومت خاندان سعودی را با عنوان « نافرمانی ۲ شاهزاده قدرتمند» برجسته ساخته، در شماره امروز، گفتگوی آمنه شیرافکن و لیلا ابراهیمیان با دکتر علی مطهری را با عنوان «مطهری؛ قربانی تندروی» را منتشر ساخته و در صفحه اندیشه در کنار یادداشتی منتشر نشده از استاد شهید آیت‌الله مطهری با عنوان « اصلاح را از اخلاق و دین شروع کنیم»، یادداشت دکتر سید جواد نعمتی به عنوان یکی از شاگردان استاد مطهری را به چاپ رسانده و در ذیل عنوان « چرا مطهری، مطهری شد» به دو خصیصه اخلاقی ایشان با عناوین «آگاهی به عصر خود» و « آینده‌نگری» اشاره کرده و می نویسد: «شهید مطهری، نسبت به مسائل عصر خود کاملاً آگاه بود و حساسیت‌ها و مسائل معاصر خود را بدرستی تشخیص می‌داد. همچون طبیبی حاذق که مرض را بدرستی تشخیص می‌دهد و نسخه برای آن می‌نویسد. ایشان نسبت به دردهای جامعه حساس بود و پیوسته دغدغه مسائل آن را در ذهن می‌پروراند. همان‌طور که مولای متقیان می‌فرماید: «طبیب دوار بطبه»
استاد مطهری از سر درد قلم می‌زد و از آنجا که می‌دید جوانان به «مادیگری» گرایش می‌یابند؛ کتاب «گرایش به مادیگری» را به رشته تحریر درآورد. او همواره دغدغه این امر را داشت تا به درمان بیماری مهلک دوران خویش بپردازد. از مسائل مدنظر ایشان حقوق بانوان بود تا آنجا که پیرامون «حقوق زنان» و «حجاب» مقالات و کتاب‌های زیادی نوشت و در زمانه‌ای که خرد و خردورزی رنگ ‌باخته بود با نوشتن کتاب‌های فلسفی از قبیل «فلسفه و روش رئالیسم» و «شرح منظومه» و «آشنایی با فلسفه و منطق اسلامی» در راستای تقویت عقلانیت در جامعه کوشید.
آیت‌الله مطهری همواره دغدغه گسترش «اسلام احساسی» و «سطحی‌نگری» را داشت و می‌کوشید تا «اسلام عقلانی و منطقی» را ترویج دهد. توجه به این امر از آنجا در ذهن ایشان برجسته شد که در عصر او اسلام از حوزه سیاست و اجتماع رانده شده‌بود ‌و ابعاد سیاسی و اجتماعی آن مورد غفلت ‌قرار گرفته‌ بود. شهید مطهری کوشید اسلام جامع و فراگیر را در تمام اضلاع آن تبیین و تفسیر نماید. آنچه در این زمانه به وی کمک می‌کرد، آگاهی‌ ایشان نسبت به زبان و ادبیات روز بود. از این رو، با بهره‌گرفتن از قلم روان، سلیس و هنرمندانه خود به نگارش کتاب‌هایی در این راستا همت گماشت. کتاب «جاذبه و دافعه»، «داستان راستان» و «سیری در نهج‌البلاغه» گویای این مطلب است. استاد مطهری نسبت به کوچکترین انحراف و تحریف در رابطه با اسلام و دین کوتاه نمی‌آمد. «خدمات متقابل اسلام و ایران» و «فلسفه تاریخ» در جای‌جای آثار او به خوبی مشاهده می‌شود. آری، او به‌حق فرزند عصرخویش بود.
استاد شهید مرتضی‌مطهری، شخصیتی «آینده‌نگر» داشت و همچون روشنگری واقعی نسبت به فردا و آینده دغدغه‌مند بود. از این رو، پیوسته برنامه‌ریزی برای آینده را مدنظر داشت. آنچه شخصیت او را متمایز می‌کرد، «حساسیت به زمان» بود. «حال‌نگری» و «نگاه به آینده» از اساسی‌ترین ویژگی‌های شخصیتی ایشان است. امروز بصیرت واقعی این است که با خواندن آثار استاد آیت‌الله شهید مطهری همچون رهرو‌ی راستین، از روزمرگی بپرهیزیم و با پیش‌بینی آینده، فراتر از عصر و زمان خود حرکت کنیم تا همچون «استاد»، رنگ جاودانه به خود بگیریم.