آتش جنگ شیعه و سنی را خاموش کنید

اکنون مدتی است که جنگ شیعه و سنی یا به اصطلاح جنگ طائفی در منطقه شعله ور شده و شمار زیادی از مسلمانان را به کام مرگ کشانده است. این جنگ که استارت آن در جریان اشغال عراق توسط امریکا توسط القاعده و بعثی ها زده شد، عراق خونینی را روی دست مسلمانان گذاشت که این کشور تا به امروز گرفتار آن است. پس از آن ماجرا در پاکستان شدت گرفت و اگر چه به نظر می رسد مرکزیت القاعده ورود جدی در این ماجرا ندارد، اما روشن است که شاخه هایی از آن وارد این ماجرا شده و بر آتش این فتنه افزوده‌اند.
سه عامل اصلی در این ماجرا نقش دارد.
اول و مقدم بر همه برداشت های سطحی از مذهب در جریان ترویج سلفی گری و وهابی گری که بستر را فراهم می کند و ساده لوحان را به دام می اندازد. در این زمینه آخوندهای فریب کار و مفتی های متعصب نقش کبریت را بازی کرده و با دادن فتواهای شگفت برای کشتن شیعیان، مهم ترین نقش را در ریختن خون مسلمانان بر عهده دارند.
دوم تسویه حسابهای سیاسی دولت های منطقه که پس از شکست در عرصه های سیاسی، از این ابزار استفاده کرده و تلاش می کنند تا در آب گل آلود آن ماهی صید کنند.
سوم تلاش قدرت های جهانی که سود خود را در ایجاد اختلاف میان طوائف می بینند و از این بستر و خواسته دولت ها حمایت می کنند.
طی دو سال گذشته ماجرای سوریه، آتش نبردهای طائفی را بیشتر کرده است. عربستان و قطر و ترکیه سه دولتی هستند که در این زمینه آتش بیار معرکه شده و دنبال تسویه حساب خود یا گسترش نفوذ خود بوده و از کیسه مسلمانان بی گناهی هزینه می کنند که جانشان را به آسانی و مثل آب خوردن در این اوضاع از دست می‌دهند.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که گسترش دامنه جنگ طائفی، چنین نیست که صرفا دامن شیعیان را بگیرد، بلکه در بسیاری از آنها به تدریج تبدیل به نبردهای دو سویه شده و در این میان، بیگناهانی از دو طرف صید می شوند که هیچ نوع دخلی در این ماجراها ندارند. تردید نباید کرد که مسلمانان به عنوان مسلمان هیچ سودی در این ماجرا نخواهند برد.

در این زمینه و در شرایط جدیدی که در ایران فراهم شده باید همزمان چند اقدام جدی صورت گیرد.
1. رهبران شیعه همچنان پایبندی خود را به وحدت مسلمانان و حرمت خون قائل به شهادتین حفظ کرده و اجازه ندهند افراطی ها در این طرف، وارد میدان شوند. تا این لحظه خوشبختانه، هیچ نوع فتوایی برای کشتن مخالفان از سوی علمای شیعه صادر نشده و این در حالی است که مع الاسف متعصبین در طرف دیگر، هر روز مجوز وفتوای تازه‌ای در این باره صادر می کنند.
2. مقامات مذهبی و سیاسی ـ مذهبی ایران و کشورهای دوست تلاش تازه ای را در سطح دولت ها و سازمان های بین المللی اسلامی آغاز کنند تا راه حل های تازه ای برای جلوگیری از این جنگهای طائفه ای یافت شده و زمینه های اجرایی آن فراهم گردد.
3. یکی از اساسی ترین مشکلات در این زمینه، روابط تیره و تار دولت ایران و عربستان در طی سالهای گذشته است که باید هرچه زودتر مورد بازبینی قرار گرفته و از طریق دولت عربستان، نهادها و سازمان های افراطی که مسبب اصلی این تندروی ها هستند کنترل شوند. در حال حاضر فتاوای کشتن شیعیان غالبا در سعودی و قطر صادر شده و این دولت ها هیچ نوع تلاشی برای جلوگیری از دامنه خشونت انجام نمی دهند.
4. دولت ایران با همراهی دولت های اسلامی موافق باید تلاشی را در سطح بین المللی هم آغاز کرده و این قبیل کشتارها را به عنوان نسل کشی مورد بحث قرار داده و زمینه مبارزه با آن و تصویب قوانینی علیه آن را فراهم سازند.
5. آگاهی بخشی به طوایف و اقوام مختلف یکی از اصلی ترین کارهای فرهنگی است که در این زمینه باید شبکه های خاصی تأسیس شده و آموزه های وحدت گرایانه ترویج شود. در عوض باید تلاش کرد تا صداهای اختلاف افکن در هر دو سو محدود شده و تا آنجا که ممکن است از طرح مباحث اختلاف افکن در رسانه ها در داخل و خارج کشور جلوگیری شود.
6. باید حل مسأله سوریه که علاوه بر نابود شدن یک کشور بزرگ اسلامی، زمینه اوج گیری جنگ طائفی را در منطقه فراهم کرده در دستور کار قرار گیرد. بدون شک گسترش دامنه جنگ در آن کشور و ادامه آن علاوه بر خسارت های جبران ناپذیر مالی و سیاسی، به لحاظ مذهبی، زمینه را برای گسترش جنگهای طائفی در کشورهای همسایه از جمله لبنان را فراهم می کند.
اگر یک فتنه در خاورمیانه باشد، این فتنه چیزی جز جنگ شیعه و سنی نیست که دود آن به چشم همه منطقه می رود و هیچ کس هم از دل آن چیزی بدست نمی آورد. نه سنی ها و نه شیعیان و نه حتی دولتهای منطقه.رسول جعفریان