انتقاد رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها از کمیت کرسی های آزاداندیشی

کرسی‌های آزاد‌اندیشی از نظر کمیت و کیفیت مورد انتقادند
روزنامه فرهیختگان که همچون اکثر روزنامه های امروز کشور، به انعکاس سخنان منتشرنشده آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در خصوص افراطی‌گری پرداخته است، در بخشی دیگر، از قول رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری نوشته است: « از کمیت کرسی‌های آزاداندیشی راضی نیستیم». در این خبر آمده است:
«تاکنون کیفیت برگزاری کرسی‌های آزاد‌اندیشی مهم‌ترین انتقاد مسئولان دانشگاه‌ها و وزارت علوم به نحوه برگزاری این کرسی‌ها بوده است. اما حالا رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها نسبت به کمیت برگزاری آنها هم اعتراض کرده و گفته است: «ما از نظر کمی اصلا از برگزاری کرسی‌ها راضی نیستیم، چون فکر می‌کنیم بیش از این ظرفیت در دانشگاه‌ها وجود دارد.»
محمد محمدیان ادامه داده است: «اما با ابلاغ آیین‌نامه جدید، کرسی‌های خوبی در دانشگاه‌ها برگزار شده است و این مساله نشان می‌دهد، آینده این کرسی‌ها آینده خوبی خواهد بود، البته اگر روند به همین شکل ادامه یابد و دستگاه‌ها از برگزاری کرسی‌های آزاد‌اندیشی توسط استادان، تشکل‌های دانشجویی، مجموعه فعال در دانشگاه‌ها حمایت کنند، با حمایت مجموعه دستگاه‌ها، این کار پیش خواهد رفت. مخاطب این طرح عموم دانشجویان دانشگاه‌ها هستند، زیرا دفاتر نهاد که فقط درباره تشکل‌ها مسئولیت ندارند بلکه برای رسیدگی به سایر دانشجویان نیز وظایفی دارند. درست است که تشکل‌های دانشجویی را محور فعالیت‌های اصلی سیاسی، فرهنگی دانشگاه می‌دانیم اما بسیاری از دانشجویان تحت نظر هیچ گروه، کانون یا تشکلی در دانشگاه نیستند و این طرح بیشتر برای آنهاست.»

شهید برگشته از جبهه، شهید یک خانواده و یک محله یک شهر نیست؛ شهید همه مردم است/آدم‌های عجیب دارند تصویر واقعی ما از زندگی مان که با شهادت گره خورده را تغییر می‌دهند
امید محدث در یادداشت خود برای صفحه آخر فرهیختگان با عنوان «شهیدی برای همه مردم شهر…»، به سوء استفاده از مراسم تشییع شهدا اعتراض مرده و به عنوان یک فرزند شهید، آرزو کرده است تا در این گونه مراسم ها، سوء استفاده های طیفی با شعار و عکس و رنگ و حرف و حرف و حرف نباشد.
در بخش هایی از این یادداشت آمده است:
۱- از حال و روز سال‌های میانی دهه شصت در شهر قم، تصاویر گنگ و غبار گرفته نقش بسته در ذهنم را مرور می‌کنم. در آن سال‌ها من کودکی چهار، پنج ساله بودم…. یک روزهایی شهر مثل همیشه نبود. از اول صبح تویوتا لندکروزهای خاکی با پرچم‌های سرخ و سبز در خیابان‌های صفاییه، دورشهر و خیابان‌های منتهی به حرم رژه می‌رفتند. من متعجب از این شلوغی و همهمه خیابان‌ها از پدرم می‏پرسیدم چه شده؟ پدرم می‏گفت: شهید آورده‌اند. گفتن این جمله طمع مرا برای پرسیدن سوال بعدی بیشتر می‏کرد. شهید یعنی چه؟
تابوت‌ها را که می‌آوردند، انگار قیامت شده است. در این میان به پدرم نگاه می‏کنم. اینکه آرام‌آرام اشک می‌ریزد. اینکه آرام‌آرام جلو می‏رود و به تابوتی دست می‌زند و دستش را می‌کشد روی صورتش… بعد روی صورت من. آهسته آهسته پشت آن تابوت‌ها راه می‌رویم. شهید برگشته از جبهه، شهید یک خانواده نبود؛ شهید یک محله نبود؛ شهید یک شهر بود. شهید همه مردم.

۲- ۱۴ آذر ۸۴…  شب از نیمه گذشته است. فردا پدرم عازم سفری طولانی است. با هواپیما…
وسایلش را جمع و جور می‌کند. قرار نبود او به این سفر برود اما در لحظات آخر جایش را با کسی که قرار بود برود عوض می‌کند تا خودش برود ماموریت. کاغذ‌ها و اسناد را از داخل کیفش بیرون آورده و ریخته روی فرش تا آنها را سرو سامان دهد. در این میان یک عکس هست که پشت آن، اسم همه کسانی را که در عکس شهید شده‌اند نوشته است. به من نشان می‌دهد و می‌گوید از این جمع فقط من مانده‌ام… همه شهید شده‏اند. زیر همه آن اسم‌ها نوشته است: یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد…

۳- ۱۶ آذر ۸۴{!} … میدان سپاه، دوباره همه صحنه‌های مبهم سال‌های کودکی در قم جلوی چشمانم تکرار می‌شوند. همان تویوتا لندکروزهای خاکی، همان پرچم‌ها… همان حال و هوای غریب… انگار شهید آورده‌اند. دستم را می‌کشم روی جعبه، می‌کشم روی صورتم، درست مثل همان سال‌ها که پدرم دستش را روی صورتم می‏کشید. دوباره همه شهر عزادار است، انگار شهید آورده‌اند. روبه‌رویم جعبه‌ای است که روی آن پرچمی کشیده شده که روی آن پرچم، کاغذی چسبانده شده که روی آن نوشته است: «روحانی شهید مجتبی محدث».
به تابوت پدرم نگاه می‌کنم. او دیگر فقط پدر من نیست. شهید همه مردم است.

۴- ۲۶ خرداد ۹۴… باز همان صحنه‌های آشنا، جای تویوتا لندکروزهای خاکی را کامیون‌ها گرفته‌اند، دوباره پرچم‌های جعبه‌ای دوباره پرچم‌ها، سرخ و سبز و زرد … انگار قرار است که همه شهر عزادار شود.

۵- حالا چند روزی از تشییع شهدای غواص گذشته است. ما به خودمان آمده‌ایم که چرا این تشییع با همه آنچه که در ذهنمان بوده، فرق داشته است. در آن میدان هیچ خبری از آن صحنه‌های آشنا نبود…. حال و هوای آن روز میدان بهارستان هیچ شبیه روزهای «تشییع پیکر شهدا» در دوران کودکی‌ام نبود…. من امروز سی‌ساله‌ام… یکی، دو ماه دیگر پسرم به دنیا می‌آید…. یک نسل عوض شده است اما هنوز شهید می‌آورند. برای شهر جنگ تمام نمی‌شود اما دیگر هیچ چیز شبیه قدیم نیست. هیچ کجای میدان عکسی از لبخندهایشان به چشمم نمی‌خورد. به جای آن، تا چشم کار می‌کرد شعار و عکس و رنگ و حرف و حرف و حرف بود. حالا مانده‌ام اگر روزی در پاسخ به پسرم که می‌پرسد چه خبر است؟ بگویم شهید آورده اند؛ اصلا آنقدر برایش دغدغه می‌شود که بپرسد شهید یعنی چه؟ آنقدر برایش جذابیت دارد که هاج و واج مرا نگاه کند و بعد از من بپرسد این جعبه‌ها چیست؟ از من بپرسد اصلا این‌ها تا حالا کجا بوده اند؟ می‌ترسم… می ترسم از این بهت. تمام وجودم از این غربت می‌ترسد. این آدم‌های عجیب حتی دارند تصویر واقعی ما از زندگی مان که با شهادت گره خورده را تغییر می‌دهند. آنها می‌خواهند تصویر «شهید آورده‌اند» را به رنگ صدای خود درآورند. می‌ترسم… می‌ترسم از این غربت. چطور روزی که پسرم از من سوال می‌پرسد به او ثابت کنم که این تصویر ساختگی است. به کدام قسم متوسل شوم که این آدم‌های عجیب را نمی‌شناسم. چطور برایش از روزهایی بگویم که پدربزرگش برای من می‌گفت «شهید آورده‌اند» یعنی چه… راستی چه غم بزرگی دارد این جمله… «شهید آورده‌اند پسرم…»

در صفحه «اندیشه»، این عناوین به چشم می‌خورد:
گزارش «ویکی پدیا یا بریتانیکا کدام بی‌طرف است»، با موضوع بررسی تفاوت‌های دو غول بزرگ دانشنامه‌های جهان/تنظیم کننده: زهرا سلیمانی‌اقدم
یادداشت «سفری دوباره به دنیای پررمز و راز آواتار» به قلم زیبا مغربی

در صفحه اندیشه به این اخبار کوتاه نیز پرداخته است:
«صفای رمضان» منتشر شد
انتشارات سروش همزمان با ماه مبارک رمضان، جلد دوم مجموعه معرفت را با عنوان «صفای رمضان» شامل مجموعه سخنان ابراهیمی‌دینانی درباره رمضان به چاپ دوم رساند. در این کتاب که دومین جلد از مجموعه ‌برنامه تلویزیونی «معرفت» است با دیدگاه‌های غلامحسین ابراهیمی‌دینانی درباره رابطه علم و عبادت، رابطه شب قدر با ولایت حضرت امیرالمومنین(ع)، قدرِ «شب» و شب قدر و ارتباط آن با روابط اجتماعی و حق‌الناس، چیستی زمان و مکان، وابستگی و وارستگی و راه رسیدن به معرفت آشنا می‌شویم. چاپ دوم این کتاب با تحقیق و تدوین اسماعیل منصوری‌لاریجانی در ۱۳۰ صفحه به قیمت شش هزار تومان توسط انتشارات سروش منتشر شده است.

«مطالعات رسانه و امت» منتشر شد
مجله علمی- تخصصی «مطالعات رسانه و امت» با مدیرمسئولی احمد مبلغی و سردبیری محمدجعفر محمدزاده منتشر شد. موضوعات و مهم‌ترین مقالات شماره جدید این مجله عناوینی همچون؛ «پیش‌درآمدی بر فقه رسانه (موضوع‌شناسی) احمد مبلغی»، الگوی «آرمانگرایی واقع‌بینانه به مثابه ایدئولوژی اسلامی در مدیریت انقلابی» رسانه، پدیده داعش و شگردهای رسانه‌ای، درآمدی بر نقش نظام رسانه در جنگ نرم علیه امت اسلامی؛ رویکرد مفهومی، ویژگی‌های رسانه تاثیرگذار منطبق بر آموزه‌‌های دینی و معرفی نشریه پرچم اسلام از نشریات دینی تاریخ مطبوعات ایران است.

جایگاه قرآن در ذهن و زبان ناصرخسرو
مرکز فرهنگی شهر کتاب نشست «جایگاه قرآن در ذهن و زبان ناصرخسرو» را با حضور حسن بلخاری برگزار می‌کند. ناصرخسرو نیز در آثار خود فراوان از قرآن بهره گرفته است. وی گفتارهای نهم تا چهاردهم کتاب «وجه دین» و همچنین کتاب «رهایش و گشایش» خود را به مباحث قرآنی اختصاص داده است. سیزدهمین مجموعه درس‌گفتارهای درباره‌ ناصرخسرو در ماه مبارک رمضان و در روزهای چهارشنبه ۳، ۱۰ و ۲۵ تیر ساعت ۱۶:۳۰ به بررسی «جایگاه قرآن در ذهن و زبان ناصرخسرو» اختصاص دارد که با سخنرانی حسن بلخاری استاد دانشگاه تهران در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ سوم برگزار می‌شود.

فرهیختگان در شماره امروز، این عناوین را نیز منتشر ساخته است:
ژنرال دیوید پترائوس، رئیس سابق سیا: چاره‌ای جز پذیرش حزب‌الله لبنان نداریم
در ویکی لیکس منتشر شد: پیشنهاد ۱۰ میلیاردی عربستان به اخوان المسلمین در ازای آزادی مبارک

عکس روز/بر اساس قوانین زندان های مصر، لباس هر کدام از زندانیان با توجه به محکومیتشان رنگ خاصی دارد. طبق این قوانین، بازداشت شدگان باید لباس سفید و در صورت اثبات اتهامشان لباس آبی و در صورت محکوم شدن به اعدام باید لباس قرمز به تن کنند.

عکاسخانه/تلاش نوجوانان برای آماده کردن سفره افطار نمازگزاران