محسن اسماعیلی را چه کسی کشف کرد؟

رییس نهاد ریاست‌جمهوری: به فقاهتی نیازمندیم که راه‌حل پیش رفتن را ارایه کند
اعتماد در صفحه 7 گزارشی از مراسم رونمایی مجموعه کتاب‌های محسن اسماعیلی و سخنرانی علی لاریجانی، محقق داماد، سید مهدی طباطبایی، ابوترابی و دعایی را منتشر ساخته و زیر عنوان ««گعده عقلا» نوشته است:
 
«در روزهایی که خیلی‌ها در کشور چشم به تصمیم نهایی شورای نگهبان برای اعلام نتایج بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات دارند، یک عضو حقوقدان همین شورا با رونمایی از کتابش گردهمایی چهره‌هایی از جریان‌های فکری متفاوت را دامن زده است. از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان گرفته تا دولتی‌ها و مجلسی‌ها و دانشگاهی‌ها.»
 
*محسن اسماعیلی را من کشف کردم
نخستین سخنران این مراسم، آیت‌الله محقق‌داماد بود؛ کسی که می‌گفت کشف محسن اسماعیلی کار او بوده است. آیت‌الله محقق‌داماد در این مراسم گفت:
– حق یکی از اسماء‌الله است و بر جامعه‌ای که حقوق متحقق شود و دانش حقوقی حکمفرما باشد و مدیریتش حقوقی باشد تجلی حق بیشتر است.
– ۳۰ سال قبل من محسن اسماعیلی را کشف کردم. کماکان از همان روز تاکنون بدون استثنا در کنار من کار و تحقیق را ادامه داده است.
– یکی از خوش‌سلیقگی‌های دانشمندان ما این است که نام این رشته را حقوق نهادند، در حالی که در کشورهای عربی دانشکده حقوق وجود ندارد.
 

*ایمان ثمره حیات عقلانی است
پس از آیت‌الله محقق‌داماد، نوبت حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد بود تا پشت تریبون برود. نایب‌رییس اول مجلس شورای اسلامی گفت:
– ایمان ثمره حیات عقلانی است و کسانی که به معنای واقعی سلوک عقلانی دارند، به ایمان دست پیدا می‌کنند و شایسته است نام مومن بر آنها گذاشته شود.
– جان این برادر، آراسته به علم و عقلانیت و ایمان است که نشان از عمل صالح ایشان دارد.
 
*جامعه ما به فقاهتی پیشرو نیاز دارد
– رییس نهاد ریاست‌جمهوری نیز که یکی از سخنرانان این مراسم بود، گفت: جامعه ما به فقاهتی نیاز دارد که با نگرش اصولی راه‌حل پیش رفتن را ارایه کند.
– اسماعیلی در گفتگو حتی با پیروان ادیان الهی دیگر همه لازمه‌های این دستور قرآنی که باید استماع قول کنیم را رعایت می‌کند.

*شهردار تهران در مقام سخنران بعدی مراسم گفته است:
– وجه ممیزی شهروندی در کشور ما با دیگر کشورها در نقش عقل و دین در زندگی است.
 
*اخلاق ثمره فرهنگ است
رییس سازمان اسناد و کتابخانه ملی نیز در سخنرانی خود «اخلاق» را میوه فرهنگ دانست و گفت: جامعه سازگار جامعه بافرهنگی است و افراد در این جامعه با یکدیگر تعامل دارند و سازشکارانه با هم زندگی می‌کنند.
– به نظرم گمشده امروز جامعه ما اخلاق است و تجلیل از انسان‌های با اخلاق امر مهمی است که باید مدنظر قرار گیرد.
– انسجام دل‌ها را به یکدیگر نزدیک‌تر و همه را با هم سازگار می‌کند و رنگ‌ها و ادیان را در کنار هم قرار می‌دهد.
 
 
 
اعجوبه‌های سرسخت طالبان از نفوذ داعش وحشت کرده اند
روزنامه اعتماد در صفحه 6 ، گزارش «تام حسین» خبرنگار الجزیره را با عنوان «طرح بزرگ داعش در آسیا» منتشر ساخته و با یادآوری عدم علاقه، صراحت و صداقت شبه‌نظامیان القاعده و طالبان در گفتگوهای خبری او در سالیان پیشین، خبر از درخواست های چندباره آنان در نیمه‌ دوم سال ۲۰۱۵ برای ملاقات و گفتگو با وی داده است.
 

او با تاکید بر وحشت‌ این اعجوبه‌های سرسخت طرف‌دار ملا محمد عمر و اسامه بن‌لادن از سرعت قدرت‌گیری داعش در افغانستان می نویسد: «دیدن ترس در چهره‌ این مردان، تکان‌دهنده بود. هرکدام از آنها در افغانستان، کشمیر، چچن و فراتر از آن جنگیده بودند و در کشتارهای وحشیانه‌ای شرکت داشته‌اند. آنچه بیش از همه آنها را نگران می‌کند، این است که داعش چگونه پس از آنکه توسط ارتش پاکستان از منطقه‌ قبیله‌ای وزیرستان شمالی پراکنده شد، توانست به‌راحتی بهترین یا بدترین فرماندهان عملیاتی القاعده را مجاب کند تا به این گروه بپیوندند.»
 
گزارشگر الجزیره با یادآوری حمله داعش به مرکز تجاری جاکارتا در اندونزی، به جذب چند صد شبه‌نظامی از اندونزی و مالزی اشاره کرده و داعش را علاقمند به یارگیری از اقلیت مسلمان چین، میانمار، فیلیپین و تایلند دانسته است.
 
 
 
شهامت برای روشنفکران ضروری است
این روزنامه در صفحه 7، بخشی دیگر از سلسله یادداشت های موسی اکرمی با عنوان «مبانی روشنفکری‌پژوهی» را منتشر ساخته است. نگارنده که در بخش‌های پیشین این نوشتار، به 40 بند از این مبانی اشاره نموده بود، در این بخش به بندهای زیر اشاره کرده و توضیحاتی را ارائه نموده است:

۴۱. لزوم پرهیز از تعمیم دهی نسنجیده ویژگی‌های خُلقی و رفتاری نامطلوب یک روشنفکر.
مشاهده ناهمسازی کم یا زیاد در گفتار و کردار یک روشنفکر نباید پژوهشگر را به گونه‌ئی شتابزده به این نتیجه گیری برساند که
۱) در زندگی آن روشنفکر همواره میان گفتار و کردار تفاوت، و حتی تضاد آشتی‌ناپذیر، وجود داشته است؛
۲) زندگی همه روشنفکران گذشته تجلی تفاوت، و حتی تضاد آشتی‌ناپذیر، میان کردار و گفتار آنان بوده است؛
۳)  زندگی همه روشنفکران کنونی تجلی تفاوت، و حتی تضاد آشتی‌ناپذیر، میان کردار و گفتار آنان است؛
۴) زندگی همه روشنفکران آینده تجلی تفاوت، و حتی تضاد آشتی‌ناپذیر، میان کردار و گفتار آنان خواهد بود؛
۵) همه روشنفکران اسیر تفاوت، و حتی تضاد آشتی‌ناپذیر، میان کردار و گفتار خوداند؛ از این رو
۶)  همه آنان غیر قابل اعتماد اند؛ و بنابراین
۷) باید با همه روشنفکران، و همچنین با روشنفکری، در همه زمان ها و همه مکان ها مخالفت و، حتی، مبارزه کرد.

۴۲. لزوم فهم دغدغه و اضطراب روشنفکران متعهد به منافع جامعه.
۴۳. لزوم توجه به توانایی‌های فعلیت نیافته احتمالی روشنفکران.
۴۴. لزوم شهامت ورزی روشنفکری پژوهان در دفاع از روشنفکران.
۴۵. لزوم برخورداری از اصولیت در دفاع از روشنفکری و روشنفکران.
 
 
 
دعای سحر چه تناسبی با صدای آهنگران دارد؟
روزنامه اعتماد در صفحه 16 ، هفدهمین بخش از خاطرات محمدعلی ابطحی در مدیریت رادیو در دهه ۶۰ را منعکس ساخته و زیر عنوان «پذیرش قطعنامه و تصنیف سپیده» نوشته است:
«تصنیف «سپیده» که در اوان انقلاب محمدرضا لطفی موزیکش را ساخته بوده و به ابتهاج داده بود و او هم شعر ایران ‌ای سرای امید را روی آن موزیک سروده بود و محمدرضا شجریان آن را خوانده بود در ایام عادی از رادیو پخش می‌شد. مدتی بود که ما به دلیل خوانش قشنگ و حماسی آن، بعد از پیروزی‌های جبهه و اعلام چند خبر از موفقیت رزمندگان این تصنیف را پخش می‌کردیم. حماسی‌ترین بخش آن، این قسمتش بود که: اگر چه دل‌ها پر خون است… سپیده ما گلگون است… که دست دشمن درخون است و ادامه شعر.

 یک بار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رییس‌جمهور وقت، زنگ زدند به من و با کلی ناراحتی فرمودند این را چرا بعد از پیروزی‌ها پخش می‌کنید؟ من بی‌توجه به مضمون آن توضیح دادم که خیلی تصنیف قشنگی است و حماسی است و مربوط به ایران است. چه عیب دارد؟
 
ایشان به این مضامین گفتند که این شعر دارد روضه ایران ویران شده و پر از غصه را ترسیم می‌کند، به وقت پیروزی که همه خوشحالند و رزمندگان روحیه لازم دارند، این شعر را با این مضمون که پخش نمی‌کنند….»
 

وی در بخش دیگری از این خاطرات گفته است: «صدای آهنگران خیلی با جنگ پیوند داشت. آرم خبر رادیو تلویزیون با صدای او بود. یک سال ماه رمضان در ایام دفاع مقدس، دعای سحر با صدای آهنگران پخش شد. به ابتکار و سفارش رادیو بود. جوگیر بودیم اساسی. رییس‌جمهور تماس گرفتند و البته کلی تعریف از آهنگران برای شعرهای حماسی‌اش داشتند ولی گفتند سحر ماه رمضان، که یک وقتی دعای سحر با صدای فلانی پخش می‌شد، چه تناسبی دارد با صدای آهنگران. آن موقع هم سحرهای ماه رمضان، سحر رادیویی بود. تلویزیون سحرها برنامه نداشت و روزه‌گیران همه پای رادیو بودند.»