عید غار؛ واکنشی در برابر عید غدیر

سید مهدی مصباح موسوی

عید غدیر همواره مورد توجه اهل بیت (ع) و شیعیانشان بوده و در گذر زمان به تناسب شرایط، این عید را بمثابه یکى از شعائر خود برگزار کرده اند.
در دوران آل بویه، به دلیل آزادى عملى بیشتری که شیعه یافت، سالها در بغداد عید غدیر علنى و آشکارا برگزار شد. اما سرانجام این امر بر دشمنان شیعه گران آمد؛ از این رو علیه شیعیان دست به شورش زدند و با این عید به مخالفت پرداختند و حوادث خونینى میان شیعه و سنى پدید آمد.

در منابع تاریخی ذیل سالهای زیادی از قرن ۴ و ۵  گزارش های فراوانی از حمله به محله های شیعه نشین و کشتار شیعیان و به آتش کشیدن خانه ها و بازارهای آنها ثبت شده است‌. اما با همه‌ی اینها، شیعیان سنت و شعائر خود را رها نکرده و عید غدیر را همچنان برگزار می‌کردند.

زمانی  که دشمنان شیعه در تلاشهای خود علیه شیعیان ناکام مانده و با برخورد و ممانعت حاکمیت از این حملات خونین  روبه‌رو شدند، دست به واکنش های دیگری زدند.

بدعتی نو: اختراع عیدی جدید(عید غار)

مخالفان، درمانده از برخوردهای فیزیکی و غارت و کشتار شیعیان، مغلطه‌گری علمی کرده و عیدی جدید را کشف و اختراع کردند؛ عیدی ساختگی در برابر عید غدیر شیعیان.

عیدى که آنان کشف کردند: «عید غار» یا (یوم الغار)بود، که به گمان ایشان در آن روز پیامبر خدا (ص) و ابو بکر در غار پنهان‏ شده بودند.

آنان روز بیست و ششم ذى حجه را به این عید اختصاص داده و برآن بودند که در این روز حادثه غار اتفاق افتاده بوده است.

آنها در آن روز، به چراغانى و آذین‏بندى محله های خود می پرداختند و همانند رسم شیعیان در روز عید غدیر، ایشان هم  مراسم جشن و شادی به پا می کردند .(1)

البته در اینجا اشتباه آشکارى صورت گرفته، که ناشى از جهل ایشان بوده است ؛ چراکه حادثه غار در آخر ماه صفر و یا اول ربیع الأول روى داده بود و نه در بیست و ششم ذی حجه.(2)

بر اساس گزارش هایی که ذهبی (3) و دیگر مورخین در ذیل وقایع سالهایی از قرن 4 و5 هجری نقل کرده اند، این عید سالیانی  برگزار می ‏شده است؛ اما پس از آن، دیگر در منابع  یادی از این عید نشده و احتمالا بعد از مدتی به فراموشى سپرده شده است.

جالب توجه این است که حتی برخی از علمای بزرگ و مورخین اهل سنت همچون ابن عماد حنبلی و ذهبی به شدت، این عید ساختگی را مردود شمرده و به مقابله با آن پرداخته و سازندگان آن را از «جاهلان اهل سنت» (4) و یا « غلات اهل سنت» (5) دانسته اند.

گزارش های فروانی از واکنشهایی اینچنینی، در برابر دیگر شعائر و مراسم مذهبی شیعه نیز در تاریخ  به ثبت رسیده است؛ که از جمله  به مراسم عزاداری مخالفان شیعه برای “مصعب بن زبیر” و رفتن به زیارت قبرش در برابر زیارت قبر مطهر سیدالشهدا علیه السلام و مراسم عزاداری روز عاشورا از سوی شیعیان، میتوان اشاره نمود و در آینده یادداشتی در خصوص آن خواهم نوشت.

 

منابع:
1) تجارب الأمم ،ج‏7 ،ص 401 ؛الکامل،ج‏9،ص:155 ؛المنتظم ،ج‏15 ،ص 14
2) شذرات الذهب ،ج‏4 ،ص 476 به نقل از العبر ذهبی : ج 3 ص 44 ( ذهبی برای این اشتباه عبارت :« هذا جهل و غلط » را به کار برده است)
3) تاریخ الإسلام ،ج‏27 ،ص 25 (ذیل سال 389) و ج‏28 ،ص 13 ( ذیل سال 402) و ج‏29 ،ص 14 ( ذیل سال 422) و…
4) العبر،ذهبی : ج 3 ص 44 (ذیل سال 389)
5)شذرات‏ الذهب،ج‏4،ص:476 ( ذیل سال 389)

 

مطالب مرتبط
درج دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.