موج آبیرنگِ مسلمانان؛ راهاندازی کمپینهای سیاسیِ مسلمانانِ امریکا
بیش از 90 مسلمان امریکاییتبار که تقریباً همۀ آنها دموکرات هستند، در سال جاری در سراسر امریکا برای تصدی مشاغل دولتی تلاش میکنند. بیشتر آنها جوان هستند و از نظر سیاسی کمتجربهاند و شانس کمی برای پیروزی دارند، آنها نمایندۀ یک قمار گروهی هستند؛ چراکه رأیدهندگان دچار انزجار از رئیسجمهوری هستند که کمترین محبوبیت در تاریخ را در میان امریکاییها دارد و تمایل دارند افرادی را از میان گروه اقلیت مذهبی که کمترین محبوبیت را دارد انتخاب کنند.
با اینکه تعداد آنها کم به نظر میرسد، اما این کاندیداها نشانۀ افزایش بیسابقۀ جامعۀ مسلمانان متنوع است که معمولاً در میان خطمشیهای سیاسی امریکا درصد کمی از نمایندگان را تشکیل میدهند.
برآمدنِ کاندیداهای مسلمان با رشد جمعیت عمدتاً مهاجر و یک تغییر حزبی همزمان شده است. در سال 2001 در نتایجی که از سوی مؤسسۀ نظرسنجی زاگبی منتشر شد، 42 درصد از مسلمانان امریکایی گفته بودند که به جرج دبلیو بوش کاندیدای جمهوریخواه رأی دادهاند و 31 درصد از مسلمانان امریکایی به الگور دموکرات رأی داده بودند. اما در سال گذشته، براساس آمار نظرسنجی پیو، تنها 8 درصد از مسلمانان امریکایی به ترامپ رأی دادند و 78 درصد از آنها به هیلاری کلینتون دموکرات رأی دادند.
در حالیکه کمپین کلینتون هرگز هوادارانِ پرشوری از سوی جامعۀ مسلمانان به دست نیاورد، کمپین ترامپ – که خواستار نظارت بر مساجد و ممنوعیت ورود مسلمانان به ایالات متحده بود – در شب انتخابات در نزاعی ادعا کرد که برخی از مسلمانان امریکایی به حملات یازده سپتامبر 2001 ربط دارند؛ ادعایی که به قول برخی سبب شد همه را بیدار کرد.
اکنون کاندیداهای مسلمان در سراسر ایالات متحده در سطح گستردهای، از هیئتمدیرۀ مدارس محلی تا مجلس سنای امریکا، برای کسب کرسیهای سیاسی تلاش میکنند. برخی از آنها هویت مسلمانبودن خود را محور کمپینهای انتخاباتیشان قرار میدهند.
در میشیگان، جایی که 13 کاندیدای مسلمان در مبارزات انتخاباتی حضور دارند، پزشک عبدالسعید امیدوار است رأیدهندگان او را به عنوان نخستین فرماندار ایالتیِ مسلمان در ایالات متحده انتخاب کنند و او از مذهبش در کمپین تبلیغاتیاش علیه بیل شوئت، جمهوریخواه پیشتازی که ترامپ را تأیید میکند، استفاده میکند.
یک تبلیغ فیسبوک برای السعید، به عنوان چهرۀ یک مقام دموکرات در ماه آگوست نوشته بود: «دونالد ترامپ و استیو بنون دوست دارند یک راستگرای افراطی همچون بیل شوئت در میشیگان انتخاب شود. چنانچه ما یک مسلمان 33 ساله را به جای بیل شوئت انتخاب کنیم خواهید دید عدالت مطلوب چیست، پیامی بفرستید و به انتخاب اولین فرماندار ایالتی مسلمان در امریکا کمک کنید.»
نسل جدیدی از رهبران
نیم قرن پیش، جمعیت کوچکی از امریکاییهای سیاهپوست اسلام را به عنوان راهی برای توانمندسازی و حقوق مدنی پذیرفتند، و امروز فرزندانِ آنها اعضای ایالات متحده؛ نظامی، افسران پلیس، اعضای شورای شهر و کارمندان دولت هستند.
اما جامعۀ مهاجر به امریکا، تجربۀ جدیدتری هستند. حدود دو سوم از مسلمانان امریکا یا مهاجر هستند یا فرزندان مهاجران هستند. فعالان میگویند ترس فرهنگی یا بیاعتمادی به حکومت به نوعی با افرادی که از شر نظامهای اقتدارگرا گریختهاند همراه است و میتواند مانع مشارکت آنها در فرایندهای سیاسی بشود.
شورای روابط امریکایی-اسلامی (CAIR)، اِمگیچ (Emgage، موسسۀ توانمندسازی کاندیداهای سیاسی مسلمانان در امریکا) و نهاد عرب-امریکایی که سالهاست جوانان فعال سیاسی را آموزش میدهد، جزو اندک حامیان مسلمانان و اعراب امریکایی هستند، این گروهها، ، به ویژه پس از حملات تروریسی یازده سپتامبر 2001، در میان جوامع مهاجر، سیاستمداران در حال رشد را شناسایی و دنبال میکنند و برای کسب رآی در مبارزات سیاسی آنها را تشویق و همراهی میکنند.
اما فعالیتهای سیاسی ترامپ فشار را بر فعالین سیاسی در جوامع گونان تشدید میکند. ممنوعیت سفر اعمال شد و به دنبال آن ممنوعیت ورود برای تمام افراد از کشورهایی که بیشترین مسلمان و پناهجو را دارند. خواستۀ ترامپ نظارت بر مساجد بود، او اعضای کابینه و مشاوران سیاسیاش را از میان کسانی که مسلمانان را تحقیر و تمسخر میکردند انتصاب کرد. نظرات و توییتهایی بیان شد که در آنها اسلام ذاتاً خطرناک توصیف میشد و وطنپرستی مسلمانان را مورد تردید قرار میداد.
اِمگیج، یک سازمان غیرانتفاعی است که به دنبال ارتقاء مشارکت سیاسی مسلمانان است، پس از انتخابات ریاستجمهوری سال 2016، در نظرسنجی که از رأیدهندگان مسلمان داشت نشان داد که 53 درصد از آنان «احساس ناامنی» میکنند.
مدیر اجرایی سازمان امگیج میگوید: «واکنشها در مقابل این «احساس ناامنی»، افزایش مشارکت مدنی است. من یکی از افرادی هستم که به آثار بلندمدت این وقایع خوشبین هستم.»
نسل بزرگ مسلمانان و اعرابی که متولد امریکا هستند در سنین 20 تا 30 سالگی هستند، سالهای مدرسهرفتنشان با یازده سپتامبر شکل گرفت و آرامش و آشنایی آنها در نظام سیاسی امریکایی بسیار بیشتر از والدین مهاجرشان است.