سروش دباغ در این جستار تطبیقی برآن است تا زیستجهان اسپینوزا و سپهری را حول چهار محور «فلسفه ورزی»، «مواجههٔ با متن مقدس»، «نیایش» و «شادی درونی» به بحث بگذارد.
اسپینوزا، همچون ویتگنشتاین و سپهری، در عداد سالکان مدرنِ محبوب من است که دم زدن درهوایش طی سالیان اخیر، «روی سرم سقفی از تناسب گلها» کشیده و «عصر مرا با دریچههای مکرر وسیع»…
اسپینوزا از آن دست فلاسفهای است که میتوان گفت چندان زندگیاش در سایه آسایش نبوده و دلیل این موضوع را میتوان در علاقه او به جست و جوی حقایق فلسفی دانست.
نوشتۀ جاستین وینبرگ
بنا به اعلام «نشریۀ تاریخ فلسفه»، خانم کلر کارلیسل، استاد بالارتبۀ رشتۀ فلسفه و الهیات کالج کینگ لندن جایزۀ بهترین مقالۀ این نشریه را به خود اختصاص داده…