حکیم عمر خیام

سروش دباغ: «از خیام تا یالوم»، پس از «از سهرودی تا سپهری» در می‌رسد و تتمهٔ روایت تطبیقیِ زیست-جهان سپهری با سالکان سنتی و سالکان مدرن و افتراقات و اشتراکات آنها را می‌کاود و…

حقیقت مورد نظر خیام در کمین است و خود را لحظه‌ای تنها قدری و به طور موقتی آشکار می‌کند. این حقیقت، کشفی نیست. او ما را کشف و شکار می‌کند نه اینکه همچون گنجی قابل اکتشاف باشد.

خیام ایام را سر می‌کشد؛ شب را به چون روز و روز را چون شب به سر می‌برد و سر به سرش می‌نهد (همخوابگی با بیداری).

مرتضی مطهری هم زبان به گلایه گشوده بود که چرا خیام نیشابوری، این حکیم پر آوازهٔ ایرانی را انسانی شکاک و پوچگرا و دم غنیمت شمار لقب داده‌اند و خاک بر چهرهٔ واقعی او کشیده‌اند.…